باز باران با ترانه ...

میخورد بر بام خانه

یادم آرد کربلا را

دشت پر شور و بلا را

گردش یک ظهر غمگین

گرم و خونین

لرزش طفلان نالان زیر تیغ و نیزه ها را

باز باران

با صدای گریه های کودکانه

از فراز گونه های زرد و عطشان با گهر های فراوان

میچکد از چشمان پریشان

رود پر پیچ و خمی در حسرت لب های ساقی

چشم در چشمان هم آرام و سنگین

میچکد آهسته از چشمان سقا بر لب این رود پیچان ....